Het vervolg op de grafkwestie.

Vandaag zijn we, als goede vrienden van en, met Corine Stolk naar begraafplaats Vredehof getogen, om haar daar als rechthebbende van het graf van haar moeder te laten registreren.
De eerlijkheid gebiedt ons te vermelden dat het de nodige moeite heeft gekost om Corine zover te krijgen. Zij was en is nog steeds van mening, dat dit een overbodige actie is: op 17 maart 2013 is er door de gemeente immers een vergunning afgegeven, waarop zij vermeld staat als rechthebbende van het graf van haar moeder. Vervolgens bleek op 7 maart 2019 dat dit gegeven ineens op mysterieuze wijze uit de gemeentelijke administratie was verdwenen. De (hernieuwde) inschrijving vond dan ook onder protest plaats.

Nadat deze hobbel was genomen, dachten we de volgende stap te kunnen zetten, namelijk om vrijwel gelijktijdig een verzoek in te dienen tot het laten opgraven van de urn.
De toezegging daarvoor was al eerder gedaan door de burgemeester (meld je bij de begraafplaats dan loopt er iemand met je mee), dus dat zou een gelopen race moeten worden.
De praktijk wees echter anders uit.
Twee medewerkers van de begraafplaats kwamen ons na enige tijd wachten zonder schep tegemoet en kwamen ons vooral vertellen dat een en ander niet zomaar kon en mocht.
Er zou namelijk een mandaat van de burgemeester voor nodig zijn (we kunnen en mogen niet zomaar gaan graven) en dat terwijl die daarover dus al de nodige toezeggingen had gedaan.
Op ons verzoek om haar dan maar even te bellen werd niet gereageerd.
Ook niet op het verzoek om ter plekke contact op te nemen met de heer mr W.G.H.M. van der Putten, die naar ons toe in een eerder stadium het volgende had verklaard:

“De burgemeester kan niet verbieden dat een graf wordt geopend. Er is een vergunning van de burgemeester nodig voor het opgraven van een overledene. Maar er is geen vergunning nodig voor het opgraven van een asbus, die in 99% van de gevallen ondiep begraven is.
Mevrouw kan dus bij de beheerder vragen om het opgraven van de asbus. En ze kunnen een dag en tijdstip afspreken dat zij er bij aanwezig is. Publiek mag in de regel niet aanwezig zijn bij de opgraving van een overledene uit een graf. Maar dat geldt niet voor asbussen.”

Twee dingen vielen op in de conversatie:
Er werd vooral aangedrongen op het maken van een afspraak voor het regelen van een grafmonument en dat staat bij Corine onderaan haar prioriteitenlijstje;
Er werd gesproken over respect en piëteit, wat moesten anderen wel niet denken, wanneer er zomaar iemand, en dat zou dan toch echt een medewerker van de begraafplaats zijn, een schop in de grond zou stoppen?
Tja, en dan vraag je je toch echt af hoe het in 2019 met het respect en de piëteit stond toen er een aantal graven als het ware werden onteigend en men er geen enkele moeite mee had om een schop in de grond te stoppen om een urn te begraven.
Een urn waarvan de gemeente zegt niet te weten van wie die is en wiens as er in zit.
Over respect geschreven dus …

Written by Paul